«درتوحید باری تعالی»

سپاس از جان ودل گویم خدا را

                                        سپاس بی حد وبی انتها را

خداوندی که از لطف ، آفریدی

                                       زمین و آسمان و ماسوا را

رقم زد کلک قدرت با دو صد فن

                                        بخلوتگاه ظلمت نقش ما را

وجود آدمی لطف است واحسان

                                       نشاید فعل او جور وجفا را

خدائی کوسمیع است وبصیراست

                                        دهد  پاسخ  ندای  آشنا  را

پی  ارشاد  خلق  آورد  از  مهر

                                         وجود  انبیاء  و اوصیا را

شهنشاهی که از الطاف غیبش

                                       دهد اورنگ شاهی پادشا را

کجا رو آورد  بنده  اگر، شاه

                                      نبخشاید از او جرم وخطا را

طریق بندگی پیش آر واخلاص

                                      که نپذیرند جز صدق وصفا را

حقیقت گر نباشد آدمی ،را 

                                    چه فرق ازاو بود با سنگ خارا

بدست آوردن دنیا هنر نیست

                                     بدست  آور دل خلق  خدا  را

فلک دارد بخاطر نقش هائی

                                    سکندر را  و نقش ملک  دارا

بغیر از حق نماند هیچ نقشی

                                    نکوئی  کن  که ماند  یادگارا

تو آن گنجینه ی روز الستی 

                                   که حق کردت بدینسان  آشکارا

مده از دست ارج این گوهر را

                                     گرامی  دار  قدرش  زینهارا

خدای مهربانی را که دارند

                                    امید از در گهش شاه وگدا را

ز افعال بد خود شرمساریم

                                    کرم کن  عفو  فرما ، کردگارا

دری از رحمتت بگشا برویم

                                    نکو گردان بر احوالم قضا را

چه جرم ازحد فزون آمدغمی نیست

                                       شفیع آریم فردا مصطفی را

بجای آریم  پاس  شاه  مردان

                                    علی  مرتضی ، شیر خدا ، را

پش آنگه سبط اول از امامت

                                     گل  گلزار  جنت  مجتبا ، را

حسین ابن علی شاه شهیدان

                                  سرور سینه ی ، خیرالنساء، را

علی ابن حسین آنگه محمد

                                  سپس  جعفر امام  و پیشوا ، را

امام هفتمین ،موسی ابن جعفر

                                   غریب و بیکس و بی آشنا ،را

علی موسی الرضا هشتم امامی

                                    که  بر فرق فلک بنهاده،پا را

نهم نور مبین گنجینه ی جود

                                     تقی  متقی ، بدر الدجا  را

علی ابن محمد رهبر دین

                                   امام عسگری شمع هدا ،را

گل ثانی عشر مهدی که باشد

                                    وجودش افتخار ماسوا ، را

خداوندا بحق این امامان

                                ببخشای از کرم جرم وخطا ،را

خصوصاً این حقیر کاندر دو عالم

                                    به نیکان دارد امید ورجا ، را